Gewenning

¡Hola chicos, chicas, señores y señoras!

Bijna een week geleden stapte ik op het vliegveld van Rotterdam/The Hague in het vliegtuig naar Madrid. Een beetje zenuwachtig, dat wel. Zenuwachtig, omdat dit als een groter avontuur voelt dan Curaçao. Leven in écht een andere cultuur en vooral: Het moeten leren spreken van een nieuwe taal. In Spanje spreekt namelijk bijna niemand Engels, vooral niet in het binnenland. Een betere manier om de taal te leren is er niet.. Nu moet ik wel! (En ik wíl het natuurlijk ook heel graag leren).

Vanuit Madrid ging ik met de trein naar Toledo (binnen 30 minuten, Madrid ligt om de hoek!), waarna ik opgehaald werd door mijn huisbaas Maria. Die geen Engels sprak. Kom ik aan met mijn beginners-Spaans. Gelukkig kon ik iets verstaan van wat ze zei, maar over koetjes en kalfjes praten ging me nog niet zo goed af. Contact via Whatsapp in het Spaans ging toch makkelijker, een real life Google Translate app zou handig zijn.

Maria bracht me naar het huis en gaf meteen een rondleiding. Ik woon echt in een supermooi huis met 4 andere studenten, midden in de oude stad. Het is niet een typisch studentenhuis, meer een gezinswoning, inclusief een badkamer met een bad en twee binnentuintjes! Ik heb ook meteen mijn roomies voor het komende half jaar ontmoet. 2 Franse jongens, 1 Duits meisje en 1 Spaans meisje. De voertaal thuis is Spaans, wat enorm moeilijk was de eerste dagen, maar ik merk dat ik er al aan begin te wennen, dingen versta en af en toe mee kan praten. Een huisgenootje zei gister dat mijn Spaans echt vooruit ging, dus dat moet helemaal goed komen.

De stad is fantastisch! Elke keer als ik door de stad loop, voelt het ook een beetje als een avontuur, omdat ik altijd op een andere plek terecht kom (het is hier namelijk gemakkelijk om te verdwalen). Maar waar ik ook per ongeluk terecht kom, het is prachtig. Er staan superveel oude gebouwen in Toledo, de autowegen in de binnenstad zijn net breed genoeg voor één auto en er zijn overal schattige pleintjes. Alles ademt het Spanje-gevoel. In het centrum zijn veel Spaanse delicatesse-zaakjes te vinden en de geur van lekker eten hangt overal!

Over eten gesproken, dat gaat iets anders dan in Nederland. Ik eet meestal met mijn huisgenoten om 22:00/22:30 uur 'la cena'. Iets anders dan het Nederlandse 6-uur ritueel. Om niet te verhongeren tot het avondeten, is de lunch hier een stuk uitgebreider dan een boterham met kaas. Het eten van vlees of pasta is een doorsnee lunch.

Morgen begint mijn eerste collegedag op de universiteit, die maar 3 minuten lopen is van huis. Het Spaans zal pittig worden, maar ik weet zeker dat ik hier heel snel aan gewend zal zijn! Ik leer elke dag bij, en weet zeker dat ik goed Spaans spreek als ik weer in Nederland ben. Mijn eerste collegedag eindigt pas om 21:00, gelukkig zit er nog genoeg tijd tussen de colleges in voor een siësta!

Saludos,

Henny